چگونه با همسر شکاک رفتار کنیم؟

شک و بی اعتمادی قاتلان ازدواج هستند. همسر مشکوک با عینک بدبینانه به زمین و زمان ، به ویژه همسر خود نگاه می کند و به شدت مستعد سوء تفاهم از رفتار دیگران است. چنین فردی حتی در مورد معمولی ترین رویدادهای زندگی روزمره مانند خرید همسرش نیز تردید دارد و مدام در تلاش است تا با توهمات بیمارگونه خود همسرش را متهم به ناپاکی و خیانت کند. طرف مقابل معمولاً با مشاهده چنین بی اعتمادی احساس رنجش و توهین می کند و در موارد حاد تصمیم به طلاق و جدایی می گیرد. در این مقاله ، ما به ویژه در مورد کسانی صحبت می کنیم که به دلیل سوء ظن های غیر ضروری همسرشان زندگی مشترک خود را در آستانه سقوط می بینند. در ادامه با ما همراه باشید تا با 7 دانش لازم در مورد نحوه برخورد با همسر شکاک آشنا شوید.

۱. شما عامل بدگمانی‌های همسرتان نیستید

اول از همه ، سعی کنید بپذیرید که شما عامل شک و تردید همسرتان نیستید ، یا اگر کاری با آن دارید ، برنامه شما زیاد نیست. به عنوان مثال ، ممکن است همسرتان عادت داشته باشد که دائماً تماس های تلفنی یا تلگرام شما را بررسی کند ، اما باید بدانید که شما عامل چنین رفتارهایی نیستید ، اما سوء ظن همسرتان ناشی از برداشت های متفاوت اوست ، به این معنی که او یا دیدگاه او نسبت به رویدادهای زندگی با دیگران متفاوت است. دارد.

شوهري كه آلوده به شك و مشكوك نباشد ، مشكل خاصي در صحبت همسرش با همكاران مرد نمي بيند ، اما شوهر مشكوك ممكن است از يك گفتگوي معمول كاري به داستانهاي عاشقانه و توهمات بي اساس برود. بعید است بتوانید به چنین افرادی ثابت کنید که تصورات آنها نادرست است و آنها باید ظاهر خود را تغییر دهند ، بنابراین چه بهتر که شکات همسرتان را شخصی نکنید. در واقع ، گرایش شدید شکاکان به شک نشان دهنده احساس ناامنی یا عدم کنترل خود است که باعث می شود دیگران را مجرم و گناهکار بدانند تا بتوانند شک و بی اعتمادی خود را توجیه کنند. درست است که سوء ظن همسرتان ، حتی اگر شما علت آن نباشید ، در نهایت خود شما خواهید بود ، اما تا آنجا که ممکن است سعی کنید سوالات و پاسخهای مداوم همسرتان را نگیرید و آزرده خاطر نشوید.

۲. حرف‌های همسرتان را بشنوید

به جای چشم بستن بر نارضایتی های همسرتان یا شایعه پراکنی بیهوده ، صبور باشید و هنگامی که همسرتان از چیزی شکایت می کند و حسادت او شعله ور می شود ، به صحبت های او گوش دهید. بگذارید طرف مقابل بداند که می تواند احساسات خود را به شما ابراز کند. به ترس ها و نگرانی های او گوش دهید و سعی کنید بفهمید که این احساسات منفی از کجا نشأت می گیرد. وقتی همسرتان می بیند که او را درک می کنید و می تواند مشکلات خود را با شما به صورت دوستانه در میان بگذارد ، تشویق می شود که احساسات منفی و اضطراب های غیر ضروری را کنار بگذارد.

۳. حالت تدافعی به خود نگیرید

وقتی همسرتان مکرراً از شما می پرسد که با چه کسی با تلفن صحبت می کنید و چه می گویید ، ممکن است صبر شما در هر لحظه به پایان برسد ، اما سعی کنید به جای دفاع ، آرام باشید. اگر وسط کلمات همسرتان بپرید یا رفتار بدی داشته باشید و عکس العمل های تندی نشان دهید ، فقط اوضاع را بدتر کرده و شک و تردیدهای همسرتان را تشدید می کنید. در عوض ، تفکر خود را به سمت چیزهای خوب زندگی ، مانند همسرتان سوق دهید. جملاتی مانند “وای! لطفاً دوباره شروع نکن یا” یا “واقعاً وضعیت خراب آنطور که فکر می کنی …” فقط طرف را به سوء تفاهم تحریک می کند و هیچ گره ای از مشکل خود باز نمی کند. به جای تحریک ، اجازه دهید همسرتان صحبت کند و فرصتی برای شنیده شدن داشته باشد. وقتی همه حرفهای همسرتان را شنیدید ، می توانید موقعیت خود را بیان کنید.

۴. مراقب رفتار و کردارتان باشید

شاید گاهی اوقات ، بدون آنکه بدانید ، طوری رفتار کنید که انگار بهانه ای برای همسرتان قائل هستید. به عنوان مثال ، فردی که شب ها دیر هنگام با تلفن صحبت می کند یا شهر را بی خبر ترک می کند ، ممکن است فقط به دلیل رفتار غیرمعمولش به دلیل شک همسرش باشد. ممکن است فکر کنید که چنین رفتارهایی بهانه موثری برای ظن نیست ، اما این احتمال را نیز در نظر بگیرید که طرف مقابل چنین رفتارهایی را نشانه محرمانگی تلقی کند. برای جلوگیری از چنین تردیدهایی ، باید سعی کنید با صحبت در مورد دلیل رفتار خود ، خلاءهای موجود در روابط خود را پر کرده و اعتماد همسرتان را جلب کنید.

۵. روحیه‌ی خود را نبازید

به راحتی نمی توان اعتراف کرد که شما باید هر روز با شبهات همسرتان کنار بیایید ، اما اجازه ندهید این شبهات غیر ضروری روز شما را خراب کند یا شما را ناراحت کند. به یاد داشته باشید که شما فقط می توانید احساسات خود را کنترل کنید و مجبور نیستید احساسات دیگران را کنترل کنید. بنابراین قدرتی را که می توانید بر احساسات خود اعمال کنید نادیده نگیرید. فراموش نکنید که شما مسئول احساسات خود هستید و همسرتان نمی تواند شما را ناراحت کند یا باعث ناراحتی شما شود بدون اینکه بخواهید.

۶. در دسترس‌تر باشید

اگر سوءظن های همسرتان ناشی از یک بیماری روانی حاد نیست ، می توانید با در دسترس بودن بیشتر از شدت نگرانی های او بکاهید. به عنوان مثال ، هنگامی که او با شما تماس می گیرد ، به تلفن پاسخ دهید و تماس خود را تا آنجا که ممکن است بی پاسخ نگذارید. یا به عنوان مثال ، اگر قرار است اضافه کاری داشته باشید و بیشتر از حد معمول در محل کار بمانید ، بهتر است به همسرتان اطلاع دهید که می داند شما بعداً به خانه خواهید آمد. به عبارت دیگر ، سعی کنید برنامه روزانه خود را واضح بیان کنید.

ممکن است فکر کنید که با چنین رفتاری باید دائماً همه چیز را توضیح دهید ، اما اینطور نیست. وقتی همسرتان بداند کی و کجا می تواند با شما تماس برقرار کند ، در عشق احساس اطمینان بیشتری می کند و کمتر شک می کند. به همسرتان یادآوری کنید که او را دوست دارید ، همیشه در کنارش خواهید بود و از هیچ تلاشی برای حل مشکلات زندگی مشترک خود دریغ نخواهید کرد.

۷. درددل کنید

اگر همه چیز موفق نشد ، از دیگران ایده بگیرید. در زمان مناسب ، همسرتان را برای گفتگو دعوت کنید و توضیح دهید که از پرسش ها و پاسخ های دائمی او چقدر ناراحت و ناراحت هستید. به همسرتان اطلاع دهید که شبهات او دیگر باعث نمی شود که سعی کنید او را راضی کرده و شبهات را برطرف کنید ، بلکه شما را از ادامه تلاش خود باز می دارد و بهانه ای برای دفاع از حریم خصوصی خود می دهد. همچنین به همسرتان یادآوری کنید که اگر اوضاع به همین شکل پیش برود ، ممکن است به دلیل سرخوردگی نتوانید رابطه را ادامه دهید.

در نهایت ، به همسرتان اطمینان دهید که او را دوست دارید و مایل به بهبود جنبه های رفتاری خود هستید که باعث سردرگمی او می شود. اگر صحبت کردن رو در رو برای شما دشوار است ، می توانید برای همسرتان نامه بنویسید. در نامه ، ضمن اشاره به وضعیت روحی و روانی خود ، به همسرتان اطمینان دهید که او را عاشقانه دوست دارید و از او حمایت می کنید. اگر هنوز به نتیجه ای نرسیدید ، تنها راه حل باقی مانده برای حفظ زندگی مشترک ، مشورت با یک مشاور یا درمانگر است. چنین فردی می تواند علت شبهات شدید همسرتان را شناسایی کرده و راه حل هایی را برای شما ارائه دهد تا بدانید چگونه با این شبهات برخورد کنید. گاهی اوقات علت حسادت بیش از حد فقط احساس ناامنی نیست ، بلکه ممکن است به اختلالات شخصیتی مربوط باشد ، در این صورت باید از متخصص کمک بگیرید ، زیرا شما و همسرتان به تنهایی قادر به حل این مشکل نخواهید بود.